راحت بودن صندلی بستگی به اندازه بدن انسان دارد. بین جمعیت و جمعیت فرق است. به طور کلی، شمالی‌ها قد بلند و جنوبی‌ها کمی کوتاه‌تر هستند، مانند آمریکای شمالی و اروپا. بین زن و مرد تفاوت هایی وجود دارد و بین افراد نیز تفاوت هایی وجود دارد. بنابراین، اگر احساس ناراحتی می کنید، پس از امتحان متوجه خواهید شد. نکات اصلی به شرح زیر است:
1. ارتفاع صندلی: باید برابر با طول ساق پا باشد. ساق پا پس از نشستن به طور طبیعی آویزان می شود و کف پا روی زمین می افتد. خیلی بالا، پایین پاها آویزان است، فشار زیاد زیر ران ها برای مدت طولانی خوب نیست. سطح صندلی خیلی کم است، ران ها را نمی توان روی سطح صندلی قرار داد، وزن بدن روی باسن متمرکز است، برای مدت طولانی ناراحت کننده خواهد بود.
2. عمق نشیمنگاه: عمق صندلی باید برابر با طول ران باشد. پس از نشستن، مفصل زانو فقط به سمت صندلی خم می شود. سطح صندلی خیلی عمیق است و پشت آن استراحت نمی کند. سطح صندلی خیلی کم عمق است، ران ها بدون حمایت کافی، ناراحت کننده است.
3. جنس سطح صندلی و پشتی صندلی: هر دو باید از "خارج انعطاف پذیر و در داخل سفت و سخت" باشند - براکت باید به اندازه کافی محکم باشد، اما سطح دارای ضخامت خاصی از لایه الاستیک باشد. بیرونی ترین ماده در تماس با بدن انسان باید قابل تنفس، مقاوم در برابر سایش، مقاوم در برابر آلودگی باشد و تولید الکتریسیته ساکن با بدن یا لباس انسان آسان نباشد.
4. پشتی صندلی: بهتر است تمام یا قسمتی از کمر، پشت و گردن ساپورت شود. هرچه صندلی بیشتر بنشیند، ساپورت بهتری خواهد داشت. از آنجایی که صندلی ناهار خوری فقط در طول وعده های غذایی استفاده می شود، گردن را می توان نادیده گرفت، در حالی که از صندلی اداری بهتر است مراقبت شود. اندازه مبلمان وارداتی اغلب برای افراد کشور تولید کننده مناسب است و در انتخاب باید توجه ویژه ای داشت.
5 نرده: بهتر است یکی را انتخاب کنید که ارتفاع آن قابل تنظیم باشد.
