میز جایی است که ما به اشتراک می گذاریم و با هم ارتباط برقرار می کنیم. معماری آن فضا را فراهم می کند که ما را به هم نزدیک می کند. این مکان محل برخورد روزانه و همچنین جشن ها و جشن ها است. نورپردازی میز به اندازه موادی که میز و صندلی ها با آن ساخته می شوند به ایجاد فضا نیز مربوط می شود. از صمیمی تا شاد، از جلسات کاری تا برخوردهای عاشقانه، نور تجربه می‌سازد، نور زندگی است.

فضای مستقیم بالای میز ناهار خوری یکی از این امکانات است، فضای خالی که نیاز به نور دارد. اگر آن نور یک ویژگی مناسب برای نور باشد، هدف دوگانه ای را دنبال می کند، نشان دهنده گرد هم آمدن دور یک میز است و آن برخورد را روشن می کند.

هنگامی که میز برای لحظات فراموش نشدنی تنظیم می شود، نورپردازی خاصی لازم است. غذا یک زبان جهانی است و میز ناهارخوری محیطی برای تئاتر است که غذا است. ایجاد تعادل مناسب بین دیدن و قدردانی، اما اشباع نکردن میز از نور، یک عمل متعادل کننده ظریف است.